آخرین مطالب

  • ساموئل بکت: مدرنیست پوچ‌گرا یا پسامدرنیست؟

    ساموئل بکت: مدرنیست پوچ‌گرا یا پسامدرنیست؟

    منصوره تدینی سه‌گانه‌ی مشهور بکت: ملوی، مالون می‌میرد و ننامیدنی ( نام‌ناپذیر) حاصل دوره‌ی دوم نویسندگی بکت است که به زبان فرانسوی نوشته شده است. (از ۱۹۵۱ به بعد). آثار اولیه‌ی او به زبان ایرلندی است و او همراه با این تغییر زبان، از داستان (Fiction) به سوی فراداستان (Metafiction)پیش رفته، به‌طوری‌که جلد سوم این […]

  • آنتروپیِ روایی در نمایشنامه‌های ساموئل بکت

    آنتروپیِ روایی در نمایشنامه‌های ساموئل بکت

    نویسنده: نورا تیجاسم مترجم: بهنام رشیدی   روزهای خوش: کندوکاو اضطراب روایی «کارهای خیلی کوچکی هست که باید انجام داد. (مکث.) آدم می‌تونه اون‌ها رو کامل انجام بده» (روزهای خوش) رویکرد بکت به نمایش، از موضعِ خود به عنوان متنی که قرار است خوانده و اجرا شود، آگاه است. آثار بکت، اضطراب یا دلهره‌ی نمایش، […]

  • تأملی بر ساموئل بکت و رمان «مالون می‌میرد»

    تأملی بر ساموئل بکت و رمان «مالون می‌میرد»

    داریوش احمدی مالون پیرمردی است که برهنه در آسایشگاه یا تیمارستان در رختخواب دراز کشیده است. او در تمام داستان روی تختی دراز کشیده و یک نفر غذایش را کنارِ در می‌گذارد و او با عصایش آن را به طرف خود می‌کشد. مالون با لگنچه‌ی دفع هم همین‌کار را می‌کند. تنها کاری که مالون غیر […]

  • بکت و فوکو: چند شباهت

    بکت و فوکو: چند شباهت

    مایکل گِست برگردان: محمدرضا فرزاد فوکو مقاله‌اش «مؤلف چیست؟» را با نقل‌قولی از بکت قاب‌بندی می‌کند: «چه فرقی دارد کی حرف بزند، یکی گفت چه فرقی دارد کی حرف بزند؟» و بکت نیز پیوسته در کتاب بنیادین پساساختگرایی -«ضد ادیپ» نوشته‌ی ژیل دلوز و فلیکس گتاری– نقش برجسته‌ای ایفا می‌کند؛ کتابی که فوکو در یادداشتش […]

  • ژاک پره‌ور، شاعر بی‌نقاب؛ استاد جادوی کلمات

    ژاک پره‌ور، شاعر بی‌نقاب؛ استاد جادوی کلمات

    اقبال معتضدی بازی با کلمات، یکی ازخصلت‌های رایج شاعرانه در شعر است که لذت متن را برای خواننده (به‌ویژه خواننده‌ی فرانسوی‌زبان) مضاعف می‌کند. واژه ی Pensée در شعر گل‌ها وتاج‌ها، دو معنی دارد: «گل بنفشه» و «اندیشه». باز در همین شعر، ژاک پره‌ور از champs élysées (دشت‌های افتخار) به قرینه‌ی Champs Elysées (خیابان شانزلیزه) استفاده […]